Page 143 - PRIVATE JOURNAL #1

EXPERIENCE — DESTINATION

m ποδήλατο και πόδια – για το μέγεθός του, το Τόκιο έχει πολύ ΚΟΥΖΙΝΑ

λίγα αυτοκίνητα, λεωφορεία και ταξί), μια γλώσσα γραμμένη
σε ακατανόητα σύμβολα, έναν πληθυσμό που, βασικά, μιλάει
μόνο αυτή και μια κουλτούρα που συμφιλιώνει τους σαμουράι,
Η ιαπωνική
τις ανθισμένες κερασιές, τα ρομπότ, τα συγκροτήματα ποπ με γαστρονομία είναι ο
μέλη δεκάδες έφηβες και ό,τι πιο μίνιμαλ και ό,τι πιο μάξιμαλ απαραίτητος σταθμός
απόλαυσης σε αυτή
έχει επινοήσει η ανθρωπότητα. την πόλη. Ένα τυπικό
Από πού ξεκινάει κανείς λοιπόν; Θα πρότεινα από το μοναδι- σούσι μπαρ στο
κό εύστοχο σημείο τού, υπερτιμημένου κατά τα άλλα, «Χαμένοι Τόκιο δεν είναι ποτέ
στη Μετάφραση»: τη θολωμένη από την κούραση της πτήσης επιτηδευμένο.
διαδρομή από το αεροδρόμιο ως το σημείο διαμονής του επι-
σκέπτη· για μεγιστοποίηση του αποτελέσματος, και, μάλιστα, αν
Μετa απo εννeα χρόνια στο Τόκιο, έχω καταλήξει ότι ο καλύ- έρχεται από το αεροδρόμιο της Ναρίτα (μια ώρα και 15 λεπτά ως
τερος τρόπος προσέγγισής του είναι αυτός με τον οποίο η πεθε- τον σταθμό του Τόκιο), κατά προτίμηση με λεωφορείο. Ειδικά
ρά μου αντιμετώπιζε το σιδέρωμα των πάμπολλων κιμονό της αν δεν έχει ξαναταξιδέψει στην Άπω Ανατολή, ο καταιγισμός
(ασχολούνταν επί 50 χρόνια με αυτό που ορισμένοι αποκαλούν των περίπλοκων συμβόλων, των νέον που λάμπουν ασταμάτητα
«τελετή του τσαγιού», οπότε είχε τουλάχιστον 200): άπλωνε τα και των ανθρώπων με τις μάσκες και τα πανομοιότυπα σκούρα
περίπου τέσσερα τετραγωνικά υφάσματος στο πάτωμα, έπαιρνε κοστούμια θα του προσφέρει μια ψυχεδελική εμπειρία για την
ένα σίδερο με επιφάνεια πάνω κάτω όσο δύο πακέτα τσιγάρα οποία κάποιοι ξοδεύουν περιουσίες σε παραισθησιογόνα.
και μια σιδερώστρα με επιφάνεια τρεις φορές το σίδερο (αμφό- Και από εκεί; Από τις επιλογές για διαμονή, αυτές που εγ-
τερα, ειδικά για το σιδέρωμα των κιμονό) και σιδέρωνε ένα ένα γυώνται ευκολότερη πρόσβαση σε όσο το δυνατόν περισσότερα
κομμάτι που χωρούσε πάνω στη σιδερώστρα, εστιάζοντας την σημεία ενδιαφέροντος, ειδικού και γενικού, είναι όσες βρίσκονται
προσοχή της εκεί και αδιαφορώντας για το συνολικό μέγεθος κοντά στους σταθμούς της πράσινης γραμμής Γιαμανότε της
του ρούχου. εταιρείας JR και της πορτοκαλί γραμμής Γκίνζα της εταιρείας
Το κιμονό που λέγεται «Τόκιο» είναι «πόλη» μόνο καταχρη- Tokyo Metro, μίας από τις δύο εταιρείες διαχείρισης του μετρό
στικά, για λόγους συνεννόησης. Στην πραγματικότητα είναι ένας του Τόκιο -η άλλη λέγεται «Toei». Μεταξύ αυτών είναι οι Σινα-
υπερ-νομός, που περιλαμβάνει 23 δήμους, 26 πόλεις, πέντε γκάουα, Έμπισου, Σιμπούγια, Σιντζούκου, Ικεμπουκούρο, Ουένο,
κωμοπόλεις, οκτώ χωριά και εννέα νησιά και που, αναλόγως Ακιχαμπάρα, Κάντα, Τόκιο (μία από τις λίγες περιπτώσεις που
πώς μετράει κανείς τα πράγματα, έχει πληθυσμό από 13,6 (το η λέξη «Τόκιο» σημαίνει κάτι τόσο συγκεκριμένο γεωγραφικά)
«κεντρικό» κομμάτι, αυτό που καταλαβαίνουν οι περισσότεροι και Σίμπασι, στην πρώτη περίπτωση, και Ακασάκα, Γκίνζα, Νι-
όταν μιλούν για «Τόκιο») μέχρι 37,8 εκατομμύρια (η ευρύτερη χονμπάσι και Ασακούσα για τη δεύτερη γραμμή.
μητροπολιτική περιοχή) κατοίκους· ακόμα περισσότερο, κάθε Όλες οι παραπάνω περιοχές (που οι Ιάπωνες για να κάνουν αν οι ιάπωνες ήταν λιγότερο προσκολλημένοι στα στερεότυπα,
μία από αυτές τις διοικητικές υπο-ενότητες έχει τη δική της τη ζωή τους -και τη ζωή μας- δύσκολη συχνά αποκαλούν «πό-
μικροκουλτούρα, τη δική της ιστορία και το δικό της χρώμα. λεις») βρίσκονται στους 23 δήμους του «σκληρού πυρήνα» του θα έκαναν κέντρο της τουριστικής τους στρατηγικής το φαγητό
Και συχνά, λόγω της καταγωγής της από κάποιο χωριό του πα- Τόκιο και απαρτίζουν το κεντρικο-ανατολικό κομμάτι του νομού και θα απογείωναν τον τουρισμό τους
ρελθόντος, και τον δικό της τοπικισμό. – από τη Σιμπούγια και προς τα αριστερά στον χάρτη αρχίζουν
Ελπίζω ότι τα παραπάνω κάνουν σαφές ότι το Τόκιο αψηφά περιοχές που, κατά περίπτωση, θυμίζουν λίγο περισσότερο αυτό
κάθε συζήτηση περί πλοήγησης που θα είχε νόημα σε οποιαδή- που στη Δύση αποκαλούμε «προάστια». Όμως ξαναχρησιμοποιώ
ποτε άλλη πόλη, όπου θα υπήρχε ένα αστικό κέντρο, κάποιες τη λέξη συμβατικά: Η διαφορά του δυτικού Τόκιο με τις περιοχές
μισοαστικές, μισοπροαστιακές περιοχές γύρω του και κάποιες της προηγούμενης παραγράφου είναι ότι δεν έχει τόσο πολλές
εντελώς προαστιακές, ακόμα πιο έξω. Το σύμφυρμα χωριών και τουριστικές ατραξιόν – αν και αυτό σιγά-σιγά αλλάζει, καθώς, για με φουσκωτά παντελόνια να ανοίγουν δρόμο για να περάσουν όψη του ιαπωνικού πολιτισμού δεν έχουν παρά να αρχίσουν τις
κωμοπόλεων που έγινε η ντε φάκτο πρωτεύουσα της Ιαπωνί- λόγους γεωγραφίας, το Τόκιο επεκτείνεται πάντα προς τα δυτικά. μαμάδες με ποδήλατα φορτωμένα μωρά και ψώνια. Για όσους βόλτες – τα αποτελέσματα θα τους ανταμείψουν. Μουσεία; Πολ-
ας με την παλινόρθωση του αυτοκράτορα Μέιτζι το 1868, τότε Από τη στιγμή που η διαμονή έχει εξασφαλιστεί, αρχίζει το αρέσκονται στις λίστες με τα must, οι σημαντικότεροι ναοί είναι λά, αλλά για αρχή τρία: το Εθνικό στο Ουένο, το Έντο-Τόκιο στο
που έπαψε να λέγεται «Έντο» και άρχισε να λέγεται «Τόκιο» ή πραγματικό «σιδέρωμα», με αφετηρία τον πλησιέστερο σταθμό το Σενσότζι στην Ασακούσα, το Κάντα Μιότζιν στην Κάντα, το Ριογκόκου, δίπλα στο στάδιο του σούμο, και το μελλοντολογικό
«ανατολική πρωτεύουσα» (σε αντιπαράθεση με τη δυτική και τρένου, στους εμπορικούς δρόμους που λέγονται «σότεν-γκάι». Μέιτζι Τζίνγκου στο Χαρατζούκου, το Ζοτζότζι κοντά στον Πύρ- Μιράικαν στο τεχνητό νησί Οντάιμπα: το πρώτο περιέχει όλον τον
ως τότε κανονική πρωτεύουσα, το Κιότο), δεν έχει ούτε κέντρο, Εκεί, στα δεκάδες μαγαζιά, καφέ, μικρά και ακόμα μικρότερα γο του Τόκιο (ένα πορτοκαλί-λευκό αντίγραφο του Πύργου του ιαπωνικό πολιτισμό, το δεύτερο είναι η πληρέστερη παρουσίαση
ούτε προάστια, ούτε αστικές ή βιομηχανικές ή άλλες περιοχές: εστιατόρια, άλλοτε αλυσίδων και άλλοτε ανεξάρτητα, και στα Άιφελ, απομεινάρι της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης, που πρα- του Τόκιο και της κουλτούρας του και το τρίτο επιβεβαιώνει ότι,
τα πάντα είναι παντού. κέντρα του παιχνιδιού-τζόγου πατσίνκο μπορεί να εισπνεύσει κτικά αντικαταστάθηκε το 2012 από το Skytree στο Οσιάγκε) και, παρ’ ότι η τεχνολογία του Ίντερνετ αναπνέει στην Καλιφόρνια, η
Αν όλα αυτά δεν αρκούν για να προκαλέσουν δέος, ας προ- κανείς καλύτερα το Τόκιο στην πιο αυθεντική του μορφή και να για τους λάτρεις της ιστορίας, το Σενγκάκου-τζι στη Σιναγκάουα, Ιαπωνία δεν έχει καταθέσει τα όπλα, ειδικά σε ό,τι αφορά ρομπότ,
σθέσουμε ένα σιδηροδρομικό σύστημα με 882 σταθμούς που κάνει τη ζάλη του τζετ-λαγκ ακόμα εντονότερη, αλλά και δημι- τελευταία κατοικία των 47 σαμουράι που, εκδικούμενοι τον φε- αυτοματισμούς και εφαρμοσμένα οράματα· επιπλέον, η διαδρομή
συνδέονται με 121 γραμμές, τις οποίες διαχειρίζονται 30 εται- ουργικότερη, βλέποντας χάρτινα φαναράκια να εναλλάσσονται ουδάρχη τους το 1703, έμειναν στην ιστορία. Όμως, αντίθετα με από και προς την Οντάιμπα με το μη επανδρωμένο, υπερυψωμένο
ρείες και που είναι υπεύθυνο για τη μετακίνηση του μεγαλύ- με γιγαντοοθόνες, μαγαζάτορες που φωνάζουν προσφορές για την κοινή πεποίθηση, στο Τόκιο υπάρχουν πολύ περισσότεροι τρένο της γραμμής Γιουρικαμόμε, ειδικά το σούρουπο, είναι ό,τι
τερου μέρους του πληθυσμού (οι υπόλοιποι χρησιμοποιούν θαλασσινά να διαγκωνίζονται με γυναίκες με κιμονό και εργάτες ναοί από ό,τι στο Κιότο, οπότε οι ενδιαφερόμενοι γι’ αυτή την πιο «Μπλέιντ Ράνερ» μπορεί να βιώσει κανείς. ‣

140 THE PRIVATE JOURNAL THE PRIVATE JOURNAL 141