Page 150 - PRIVATE JOURNAL 2019

EXPERIENCE — DEstINatIoN

κ Έχοντας μόνο τρεις ημέρες για τις Άνδεις και όλα όσα θέλουμε Από αριστερά και δεξιόστροφα: Μαλλί που μουλιάζει
σΤΟΝ ΔΡΟμΟ
Η γΈνΈτΈίρα του ουρανίου τοξου

να κάνουμε εκεί, ζητήσαμε από τον οδηγό να μας πάει από το αε-
στην Ιερή Κοιλάδα. Στις ράγες του τρένου. Γυναίκα Quechua
ροδρόμιο του Cusco απευθείας στο χωριό Chinchero, στην Ιερή στις κατσαρόλες. Τα υψώματα του Μάτσου Πίτσου. Αναμονή
με κόκκινο ψάθινο καπέλο montera.
Κοιλάδα. Πριν πολλά χρόνια, το Chinchero θεωρούταν «η γενέ-
τειρα του ουράνιου τόξου». Σκαρφαλωμένο στο υψίπεδο Pampa
da Anta, βλέπει σε χωράφια που συχνά τα σκεπάζουν ουράνια
τόξα τους βροχερούς μήνες.
Εδώ είναι που μαγεύτηκα από τις υφάντριες. Πρώτον, από
τη δεξιοτεχνία τους (είναι ικανότατες) και, δεύτερον, από το στιλ
τους (τις κοτσίδες, τα κεντητά τους ρούχα και τα στρογγυλεμένα
Κατηφοριζοντας έναν κακοτράχαλο δρόμο, με τη σκόνη να καπέλα που φορούν στραβά). Συνολικά, η εμφάνισή τους συν-
στροβιλίζεται γύρω μας, συχνά τόσο πυκνή που δεν μπορείς να δυάζει υπέροχα το γυναικείο με το αντρικό στοιχείο, την ποίηση
δεις παρά λίγες σπιθαμές μακριά σου, κοιτιόμαστε. «Τι έχουμε με τη δυναμικότητα, την ομορφιά με τη λειτουργικότητα. Θέλω
κάνει;», λένε τα μάτια μας. Ο οδηγός μας φαίνεται να το διαι- να ανταλλάξω το τζιν μου με μία από τις κεντητές τους φούστες
σθάνεται. Ξεροβήχει και μας προσφέρει τη σοφία του: «Ξέρετε και να φορέσω και εγώ καπέλο (δοκίμασα, αλλά μου ήταν μικρά).
τι λένε; Μερικές φορές, τα καλύτερα πράγματα τα βρίσκεις στο Οι γυναίκες αραδιάζουν μπροστά μας όλα όσα χρησιμοποιούν
τέλος ενός σκονισμένου δρόμου». Εκ των υστέρων, αντιλαμβά- για να φτιάξουν φυσικές βαφές –όπως κάτι έντομα που μαζεύουν
νομαι ότι αυτή η φράση περιγράφει απόλυτα τις εμπειρίες μου από τους κάκτους και λέγονται κοχενίλες– και μας δείχνουν πώς
στο Περού. Ξεκινήσαμε νότια, στην Ιερή Κοιλάδα, και συνεχίσαμε γνέθουν μαλλί αλπακά και προβάτου και το κάνουν όμορφα υφά-
στην άλλη μεριά της χώρας, κυνηγώντας την υπόσχεση μιας ρά- σματα. Το κάθε κομμάτι παίρνει πολλές εργατοώρες. Ένα απλό
θυμης παραθαλάσσιας περιοχής στη βόρεια ακτή. Αυτή η ιστορία τραπεζομάντιλο μπορεί να χρειαστεί πάνω από 25 ημέρες δουλειάς.
αφορά το πρώτο σκέλος του ταξιδιού μας, που μας οδήγησε σε Είμαι ακόμη συνεπαρμένη από τα καπέλα τους, όταν πλέον
αρχαίους πρόποδες. διασχίζουμε τα χωριά Pisac και Urubamba. Αργότερα έμαθα ότι
μπορείς να καταλάβεις από ποιο χωριό είναι μια γυναίκα από το
Ένα αλμα δίχως ςχΈδίο καπέλο της και μόνο. Σύμφωνα με την παράδοση, οι γυναίκες από
Οι περισσότεροι προετοιμάζονται επιμελώς για την επίσκεψή τις Άνδεις φορούν καφέ ή πράσινα καπέλα από μαλλί προβάτου,
τους στο Μάτσου Πίτσου. Και πολύ καλά κάνουν. Οι επισκέπτες ενώ τα ψηλά, αχυρένια λευκά καπέλα σημαίνουν μιγάδα Ίνκας
του αρχαίου αυτού μνημείου έχουν φτάσει στους 4.000 την ημέρα, και ισπανικής καταγωγής. Συνειδητοποιώ ότι αποζητώ αυτόν τον
κατά μέσο όρο. «Έχουν περάσει οι εποχές που έφτανες στο Cusco πλούτο και την έκφραση της κληρονομιάς.
και μπορούσες να επιλέξεις επιτόπου εάν θα περπατήσεις στο
Μονοπάτι των Ίνκας ή θα επισκεφθείς το Μάτσου Πίτσου», δια- αφοςίωμΈνοί ςτον ςκοπο μας
βάζουμε πλέον στους ταξιδιωτικούς οδηγούς. Η δική μου ιστορία Ο χορός μας με το πεπρωμένο ξεκινάει το επόμενο πρωί. Αγο-
δεν εκτυλίχθηκε έτσι, όμως. Αφού αναγκάστηκα να ακυρώσω τα ράζουμε εισιτήρια για το τρένο Vistadome, που θα μας πάει από
σχέδιά μου για το καλοκαίρι τελευταία στιγμή, έκλεισα αυθόρ- τον σταθμό του Ollantaytambo στο Aguas Calientes, απ’ όπου θα
μητα ένα ταξίδι στο Περού. Κάτι μέσα μου ζητούσε να ζήσει μια πάρουμε λεωφορείο προς την αρχαία πόλη. Δίπλα μου κάθεται
δόση περιπέτειας. Αλλά τα απρόβλεπτα, έκτακτα σχέδιά μου θα μια ηλικιωμένη Ινδή, η οποία σκύβει και μου ψιθυρίζει μια πολύ
έφερναν μαζί τους και μερικές δυσκολίες. μεγάλη ιστορία για την αλληλουχία των περιστατικών που της «πέτρινη μάνα, αφρέ του κόνδορα.
Κατ’ αρχάς, δεν θα είχα χρόνο να εγκλιματιστώ. Επειδή το επέτρεψαν να βρεθεί σε αυτό ακριβώς το τρένο, αυτήν ακριβώς
Cusco βρίσκεται σε υψόμετρο 3,5 χλμ., χρειάζεσαι δύο ημέρες για τη στιγμή. Για εκείνη, αυτή η επίσκεψη είναι σαν προσκύνημα. Θαλασσόβραχε της ανθρώπινης αυγής.
να προσαρμοστείς. Εμείς θα μέναμε συνολικά στις Άνδεις μόλις Η ιστορία της μου εντείνει τον ενθουσιασμό και ηρεμεί Φτυάρι χαμένο μες στην πρώτη άμμο»*
τρεις μέρες, οπότε δεν μπορούσαμε να χάσουμε λεπτό. Επίσης, τα έναν εσωτερικό προβληματισμό που με απασχολεί κάθε φορά
εισιτήρια για το Μάτσου Πίτσου εξαντλούνται μήνες πριν, οπότε που επισκέπτομαι πολύ δημοφιλή μέρη: να πάω να το δω ή να
δεν ήμασταν σίγουροι ότι θα το βλέπαμε. Το σχέδιό μας ήταν το το αποφύγω εντελώς; Είμαστε πολύ κοντά τώρα, δεν είναι δυ-
εξής: πάμε εκεί και βλέπουμε –και αντιμετωπίζουμε– όσα μας νατόν να μην το προσπαθήσουμε. Εξάλλου, η τύχη είναι με το
φέρει η μοίρα. μέρος μας, για την ώρα. Κι έτσι ξαφνικά, η τύχη μας αλλάζει. ‣

«σ' εσέ σαν δυο παράλληλες γραμμές,
του ανθρώπου και της αστραπής το λίκνο
κουνιώνταν σ' έναν άνεμο απ' αγκάθια»*

148 tHE PRIVatE JoURNaL