Page 152 - PRIVATE JOURNAL 2019

EXPERIENCE — DEstINatIoN

Όταν δείχνουμε τα εισιτήριά μας στην είσοδο του Μάτσου Πί- σΗμΕΙωσΗ ΤΗσ συγγΡΑφΕΑ
τσου, μαθαίνουμε ότι ισχύουν μόνο για το τρένο. Το φρούριο έχει Κλείνοντας, δεν σας συστήνω να επισκεφθείτε το
ξεχωριστά εισιτήρια, που πουλάνε μόνο στο Aguas Calientes Μάτσου Πίτσου χωρίς να οργανώσετε το ταξίδι σας
– το οποίο σημαίνει ότι πρέπει να ξανανέβουμε στο λεωφορείο εκ των προτέρων. Δεν θα το ξαναέκανα ούτε η ίδια.
και να διανύσουμε την ελικοειδή, σκονισμένη και κακοτράχαλη Αυτό που θα πρότεινα, όμως, είναι να ταξιδεύετε με
μισάωρη διαδρομή για να επιστρέψουμε εκεί που ήμασταν. Και πίστη στην καρδιά και με σεβασμό για τον κάθε τόπου
έπειτα να ξαναγυρίσουμε. Δεν έχουμε χρόνο για τέτοια. που επισκέπτεστε. Ειδικά όταν τα πράγματα δεν πάνε
Συνειδητοποιούμε ότι είναι πολύ πιθανό η περιπέτειά μας όπως θέλετε. Μερικές φορές, το μεγαλύτερο εμπόδιο
να τελειώνει ακριβώς εδώ, προ των πυλών. (όπως το να μην έχετε εισιτήριο για κάτι που ταξιδέψατε
Τα όσα ακολούθησαν θα μπορούσαν να έχουν διαφορετική χιλιάδες χιλιόμετρα να δείτε) μπορεί να σας οδηγήσει
κατάληξη. Ζητάμε συμβουλές από όποιον βλέπουμε και περνάμε στις πιο ενδιαφέρουσες εμπειρίες. Μερικές φορές, ένας
ώρα στον χώρο υποδοχής ενός ξενοδοχείου, στην προσπάθειά άγνωστος (όπως ο υπάλληλος του ξενοδοχείου) θα σας
μας να αγοράσουμε εισιτήρια στο διαδίκτυο (δεν τα καταφέρνου- φτιάξει τη μέρα. Και μερικές φορές θα ευχαριστηθείτε
με). Όπως ετοιμαζόμαστε να τα παρατήσουμε, πλησιάζει κάπως κάτι που δεν είχατε στο πρόγραμμα να ευχαριστηθείτε.
ντροπαλά ένας νεαρός υπάλληλος του ξενοδοχείου και μας λέει Να είστε πάντα ανοιχτοί στη μαγεία που βρίσκεται
ότι έχει έναν φίλο που μπορεί να πεταχτεί γρήγορα στο Aguas στο τέλος του σκονισμένου δρόμου...
Calientes για λογαριασμό μας. Το μόνο που θέλει είναι να του
δώσουμε τα διαβατήριά μας και περίπου $100 μετρητά για τον
κόπο του. Ένας άλλος φίλος του θα κανονίσει να μπούμε και θα
πάρουμε πίσω τα διαβατήριά μας το βράδυ. Ναι, ξέρω τι σκέ-
φτεστε… Ήμασταν, όμως, πολύ αφοσιωμένοι στον σκοπό μας.

το τΈλος τΗς πΈρίπΈτΈίας μας
Έχουν περάσει 3-4 ώρες από την πρωινή αιχμή, αλλά, καθώς όπως ο Ναός του Κόνδορα, ένας μεγάλος βράχος σκαλισμένος «αυτό ήτανε το σπίτι, αυτός ο τόπος'
μπροστά μας ξεχωρίζουμε ακόμη κάμποσα selfie sticks, στρί- σε σχήμα κόνδορα με ανοιχτές φτερούγες, εν πτήσει.
βουμε αριστερά προς τον Ναό του Ήλιου αντί για δεξιά, όπου ο Λένε ότι εδώ έζησαν οι Ίνκας για περίπου 100 χρόνια, προ- εδώ ανεβήκαν τα χοντρά σπυριά απ' το καλαμπόκι
δρόμος οδηγεί στο κυρίως οχυρό. Το μονοπάτι μακρύ και στα- τού εξαφανιστούν. Εγώ νιώθω σαν να βρίσκονται ακόμη εδώ. και ξανακατεβήκαν σαν κόκκινο χαλάζι»*
θερά ανηφορικό. Όσο ανεβαίνουμε, τόσο λιγότερο κόσμο βλέ-
πουμε. Οι στροφές μέσα στη ζούγκλα είναι πολλές και χάνουμε το καταφυγίο των ίΈρων ονΈίρων
την οπτική επαφή με το κυρίως οχυρό. Κάπου εδώ, γυρνάμε Ο δρόμος της επιστροφής στο δωμάτιο μάς οδηγεί από τη δύση
και αντικρίζουμε τους πρόποδες των βουνών να αγκαλιάζουν στο σκοτάδι της νύχτας, υπό την επήρεια ακόμη του ιδιαίτερου ΕΚφΡΑσΤΙΚΟΤΗΤΑ
το Μάτσου Πίτσου, καλά κρυμμένο παρ’ όλο που οι κατασκευές πνεύματος του τόπου. Σε ένα από τα χωριά, προσπερνάμε ένα Πάνω αριστερά, και δεξιόστροφα: Ψηλό, λευκό καπέλο
του υψώνονται σχεδόν 2,5 χλμ. από την επιφάνεια της θάλασ- μυστηριώδες, αλλά διόλου τρομαχτικό, δωμάτιο γεμάτο φέρε- που υποδηλώνει τη μεικτή καταγωγή από Ίνκας και Ισπανούς.
σας – εκτός εάν το κοιτάς από ψηλά. «Δεν γνωρίζω μέρος που τρα. Σε άλλο, αγόρια που παίζουν μπάσκετ. Αλλού, μηχανάκια Λεπτομέρεια από το φρούριο. Το tuk-tuk για τις παραδοσιακές
μετακινήσεις. Ιερά κτίσματα.
μπορεί να συγκριθεί μαζί του, με τα ποικιλόμορφα θέλγητρά του tuk-tuk βαμμένα σε έντονο μπλε να πηγαινοφέρνουν κόσμο.
και τη δύναμη της μαγείας του», έγραψε ο Hiram Bingham, o Στο τέλος ενός ατέλειωτου σκονισμένου δρόμου που φαίνε-
εξερευνητής που έφερε το Μάτσου Πίτσου στη δημοσιότητα. ται να οδηγεί στο πουθενά, φτάνουμε στο δωμάτιό μας, σε ένα
Εμείς μαγευτήκαμε τη στιγμή που συνειδητοποιήσαμε έκ- λιτό καταφύγιο στους πρόποδες των Άνδεων. Αυτήν την εποχή,
πληκτοι ότι έχουμε το Μάτσου Πίτσου όλο δικό μας. Επειδή ο υδράργυρος πέφτει κάτω από το μηδέν και το χώμα καλύπτει
είχαμε καθυστερήσει, φτάσαμε στην καρδιά του φρουρίου το ελαφρύ χιόνι. Πέφτουμε για ύπνο με υπόκρουση τους ήχους
απόγευμα. Οι μόνοι που βλέπουμε εκεί είναι δύο φύλακες. Και τρεχάμενων νερών και τη μυρωδιά του καυσόξυλου και του
μερικά λάμα. Είναι σαν να έγινε μια μυστηριώδης εκκένωση. ευκαλύπτου. Δεν μας πηγαίνει η καρδιά να φύγουμε από εδώ… •
Χιλιάδες άνθρωποι, όλοι εξαφανισμένοι.
Οι επόμενες δύο ώρες είναι αφιερωμένες στην παρατήρη- *Αποσπάσματα από το ποίημα «Υψώματα του Μάτσου Πίτσου»,
ση, σε μια χαρμόσυνη, κατανυκτική ατμόσφαιρα. Ο ήλιος είναι Ποίημα IV, του Πάμπλο Νερούδα.
ήδη χαμηλά στον απογευματινό ουρανό και οι μακριές, σκοτει-
νές σκιές αναδεικνύουν τις τριγωνικές κορυφές των κτισμάτων
και δημιουργούν μια ξεχωριστή αντίληψη του χρόνου. Κάθε ΙΝFO
κατασκευή λες και φτιάχτηκε για να αλληλεπιδρά με την ίδια h patricia Garcia-Gomez είναι καλλιτέχνης μεξικανικής
τη φύση του φωτός. -αμερικανικής καταγωγής που δουλεύει με μεικτές τεχνικές
Στοιχεία της καθημερινότητας, όπως αναβαθμίδες για γεωρ- και ήχο. Κατάγεται από την Brownsville του Τέξας
γικές καλλιέργειες, συνυπάρχουν με ιερά κτίσματα και σύμβολα, και ζει στη Νέα Υόρκη.

150 tHE PRIVatE JoURNaL